Vista normal Vista MARC Vista ISBD

O herbario de Rosalía : Nasín cando as prantas nasen / María López-Sandez

por López Sández, María (1973- ) [autor/a]; Fraga Vila, María Isabel [autor/a]; Fraga Vila, Miguel [fotógrafo/a].
Tipo: materialTypeLabelLibroEditor: A Matanza, Padrón : Fundación Rosalía de Castro , 2022 Edición: 1ª ed.Descrición: 207 p. : fot. cor ; 22 cm.ISBN: 9788487668548.Materia(s): Castro, Rosalía de (1837-1885 ) | Castro, Rosalía de (1837-1885) -- Crítica e interpretación | Poesía galega - -- 19º século | Poesía gallega - -- 19º siglo | Botánica | Botánica | Plantas- -- En la literatura | Plantas- -- Na literaturaRecursos en liña: Faga clic para acceso en liña Resumo: Rosalía de Castro converteuse nunha das grandes cantoras da nosa paisaxe. A súa obra mestura, de xeito maxistral, tres ingredientes (as xentes, a natureza e o idioma), combinados a través dun tratamento que, sen renunciar á orixinalidade, entronca cos profundos cambios culturais que no século XIX reconfiguraron a relación do ser humano co medio. Os seus versos, en perpetuo diálogo cos elementos máis humildes, renden tributo á rosa e elevan o carballo ao papel de símbolo sagrado. Os toxos, as silveiras, as flores ventureiras, as herbas do camposanto e os valados e hortalizas como a verza e cereais coma o trigo son protagonistas do seu proceso de creación. A evanescencia da rosa, a permanencia da árbore, o existencial, o amoroso e o colectivo fúndense na paisaxe que transita nas súas páxinas e que hoxe, desde os eidos floridos que ela cantou, evoca en nós ecos dos seus versos
    valoración media: 0.0 (0 votos)
Tipo de ítem Localización actual Sinatura topográfica Dispoñibilidade Notas Data de vencemento Código de barras Datos do exemplar
Prestable CRA Ponte da Pedra
Sala profesorado
82-P LÓP her Dispoñible CEG001000001535

Información tomada da cuberta

Rosalía de Castro converteuse nunha das grandes cantoras da nosa paisaxe. A súa obra mestura, de xeito maxistral, tres ingredientes (as xentes, a natureza e o idioma), combinados a través dun tratamento que, sen renunciar á orixinalidade, entronca cos profundos cambios culturais que no século XIX reconfiguraron a relación do ser humano co medio. Os seus versos, en perpetuo diálogo cos elementos máis humildes, renden tributo á rosa e elevan o carballo ao papel de símbolo sagrado. Os toxos, as silveiras, as flores ventureiras, as herbas do camposanto e os valados e hortalizas como a verza e cereais coma o trigo son protagonistas do seu proceso de creación. A evanescencia da rosa, a permanencia da árbore, o existencial, o amoroso e o colectivo fúndense na paisaxe que transita nas súas páxinas e que hoxe, desde os eidos floridos que ela cantou, evoca en nós ecos dos seus versos

4º-5º-6º Educación Infantil

Coa tecnoloxía Koha